گردشگری و هتلداری به عنوان فعالیتهایی چندگانه، دامنه گسترده ای از مشاغل متنوع با شرایط ویژه ی سرمایه انسانی را عرضه می کنند. در واقع نیروی انسانی برای ارائه ی خدمات گردشگری و هتلداری، یک عامل حیاتی است، و انسان ها به عنوان یک بعد حساس و مهم در راه اندازی و اداره کسب و کار در گردشگری و هتلداری مطرح می باشند. در گردشگری و هتلداری کیفیت خدمات رسانی، منوط به شایستگی و انگیزش کارکنان است. شایستگی منابع انسانی نیز به عامل یادگیری آنها وابسته است. از آنجا که گردشگری و هتلداری جزء رشته هایی هستند که مشاغل مربوط به آنها به طور مستقیم با آموزش مهارت های ویژه ی آنها ایجاد می شوند، نقشی که آموزش در توسعه منابع انسانی این فعالیتها دارد، بسیار قابل اهمیت است. چراکه منابع انسانی کارآمد در گردشگری و هتلداری- که جزء فعالیت های انسان محور هستند و بیشترین ارتباط را با انسانها برقرار می کنند- می توانند موجب ارائه ی خدمات با کیفیت و براوردن رضایت مشتریان گردند. که این خود، زمینه های توسعه گردشگری و هتلداری در هر کشوری را فراهم می نماید. در این مقاله از روش تحقیق توصیفی – تحلیلی استفاده شده است. بدین صورت که با استفاده از روش اسنادی و مطالعات کتابخانه ای، تحقیقات بین المللی درباره موضوع مورد بررسی را مرور نموده و در تحلیل نهایی، ضرورت آموزش منابع انسانی گردشگری و هتلداری و نقش آن در افزایش ظرفیتهای شغلی نیروی انسانی مرتبط با این رشته فعالیت ها مورد تأکید قرار گرفته است. هدف از نگارش این مقاله نیز بررسی و تحلیل اهمیت آموزش در توسعه و تربیت منابع انسانی گردشگری و هتلداری از طریق افزایش قابلیتهای شغلی آنان می باشد. براساس نتایج تحقیق، گردشگری و هتلداری بخش هایی هستند که بدلیل ویژگی های ساختاری مهم، در بین فعالیت های اقتصادی، متمایز از فعالیت های دیگر می باشند. این ویژگی ها، توسعه منابع انسانی با کیفیت و ارزشمند را اجتناب ناپذیر می سازد. بنابراین جهت تربیت منابع انسانی متناسب با فعالیتهای گردشگری و هتلداری، تقویت بنیانهای مهارتی فکری و عملی از طریق آموزش های علمی و کاربردی نیروی انسانی ضرورت می یابد. در این بین، دانشگاه ها و موسسات آموزش علمی-کاربردی گردشگری و هتلداری، نقش مهمی را بازی می کنند.
